Ve Ben,Evet Ben

Ve Ben,Evet Ben
Sahi siz hiç fotograflarla konuştunuz mu?
Onların aksi cevaplarını duyup kahrolduğunuz
Fotoğraflardaki gözlere hâlâ hayran olduğunuz
Yada öylece bakıp kaldığınız oldu mu?
Yoksa siz hiç sevemediniz mi?
Ben başarmıştım sanırım
Önceydi az bir zaman
Ne mi oldu?
Görüyorsunuz kimini deli eden
Sevda denen kimliği belirsiz
Beni bu mısraları yazan etti.
Ve sen,evet sen
Acaba bana mı yazıldı diyen
Evet tüm bunlar sana yazılmıştır muhtemelen
Gecenin kör bir karanlığında
Sayfayı yarı görmez bir haldeyken
Bir anda gelip dökülüvermişler bilemeden
Eğer daha yüzsüz olsaydım adını da zikrederdim
Çok sevinirdin belki kim bilir
Düşünmez kendimi ortalık yerde rezil ederdim
Sevmek nasıl rezilce bir hâl almışsa
Ben,ona inat daha rezil olabilirim
Daha inatçı daha yüzsüz.
Ve sen,evet sen
Sen bir kez daha beni kapından çevirebilirsin
Zevkle ve bir kez olsun düşünmeden
Belki ardından bir keyif sigarası yakarak
Birini bir kez daha ağlatabilmenin
Sessiz ve kızarmaksızın sevincini yaşayabilirsin
Yada daha yüzsüzce bu satırlara sevinebilirsin
Sen,evet sen
Dün fotoğraflarını yakmaya niyetlendim ben
Dün aldım onları yeniden
Geceydi ve uykum gelememişti
Çakmağım yanıyordu ve fotoğrafların elimdeydi
Gözlerinin içinde yanıyordum sanki
Geri bırakıverdim yerlerine yakamadan
Çekmecesini kapattım bir daha bakamadan
Ellerimi çektim,çakmağı söndürdüm
Bir siğara,bir siğara daha
Düşündüm duman duman uzunca
Gözlerin geldi yine
Oturdu tam karşıma
Sonra çekip gittiler kafamı kaldıramadan
Sen,evet sen
Yaşamam için bir ümit dahi veremeyen
Ve insafızca rüyalarımda da yalnız bırakmayan
Git denildiğinde gitmeyen
Sen,evet sen
Ve bir de ben,evet ben seni hâlâ sevebilen...