Bir Bekir Ölmeli,Bu Bekir Ölmeli
Gözyaşlarım temizleyecekse
Ruhuma işleyen günahları
Hiç bitmemeli bu gece
Sen düşünürek,sen yaşarak,sen olarak
Kimi kimi ben olarak,hatta ben ölerek
Öyle efsunlu geçirdiğim
Öyle hesaplaşmalı,cebelleşmeli sürdürdüğüm
Seninle doyurduğum,gözyaşıyla yogurduğum
Bu uzun gece bitmemeli ölünceye
Tertemiz bir nefes alıncaya
Senden birşey kalmayıncaya bitmemeli
Avuçlarıma kan oturunca
Gönlümden gam kovunca doğmalı güneş
Hayat mana kazanınca hareketlenmeliyim
Gelmeni bekleyerek değil
Küçücük aklına vurduğun
O sefil prangaları kırmanı düşleyerek
Ve ufukta buna dair umutlar arayarak vakit geçirmeliyim
Öldürmeliyim senin için içimdeki seni
Seni sen olarak sende görmeliyim belki
Kalıplar aramamalıyım kalıplara dökülmezlerime
Kelepçe vurmalıyım gönlümün ellerine
Maziye dokunmamalıyım,kimbilir
Belki yormamalıyım kendimi
Daha basit karmaşadan uzak yöntemlerim olmalı
Bir Bekir ölmeli
Bu Bekir ölmeli
Daha nice nice Bekirler ölecek bu düzende
Vah ne yazık,lakin apaçık belli
Yüz düşman saracak etrafını,hatta yüz elli
Yüzü parçalanacak,aynadan aşagıya akacak
Manikdepserif,ve hatta panik
Nuh tufanı iki
İç alimimde ki bu besbelli
Sararacak gözlerim değişek bu kalıpları yadsıyan gönül
Alışak sokacak kendini kalıplara
Ve başaracak herkes olacak,alkış alacak
Kazanacak mutlak bir zafer
Beklemeye alışmaya çalışmayacak
Silebilecek,unutabilecek,yokedebilecek
Hayatı belki yeniden öğrenecek
Peki bir insandan iblis yaratanlar
Ne zaman utanabilecek?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder