Bayan D'ye Serzeniş

Bayan D'ye Serzeniş

Aslında mısralarım yapış yapış
Çamura dönen gönül işlerim gibi
Sen yağmurundan önceydi sert çıkışlarım
Ve fırtanaya benzer kenardan bakınca sevdalanmalarım
Ellerim titrer yazamam
Gözlerimde iz kalır korkarım ben
Öyle kolay ağlayamam
Özür dilemelerim sıkıntılıdır,yapamam
Gelir geçer sinirlerim benle kalırım yine ben
Öylesine bir geri dön çağrısı değildir mısralarım
Kalemimi silah diye alamam elime
Kendimi bilirim
Ağrıyan gözlerimden yanaklarıma süzelenlere
Ve gece yastığıma verdiğim hesaplarımla
Öylece yatağıma kıvrılırım geceleri
İşte o anlar bende biryerlere gizlenir gün doğunca
Her doğan günle saklanır var gücüyle duygularım
İşte böyle bir gece yarısı deliriveripte
Saçarsam ortaya tüm zenginliğini ruhumun
Bazen avuçlarım kirlenir
Gönlümde yas bayrakları çekilir ansızın
Seni görünce kaçarım ben sen farketmezsin
Korkarım gölgemin gölgeni incitmesinden
Ve söylemek zorunda olduklarımın pişmanlığı sarar dört bir yanımı
Unutmak zorunda oluşum düşer aklıma aniden
Okurum gözlerinden nefretini
Sebebini bilmeyişini de bilirim aslında
Bak ben gelmem ikinci bir defa daha,asla
Ellerimi uzatışımın sonuncusudur bu sana
Kırdığım kalemlerin hatırına yazdığım mısraların da hatrı var
İçilen kahvelerinde
Söylenen sözlerden sorumluyuz
Hadi kabul edelim
İkimiz de gönüllerimizden sorunluyuz
Kirlenmesinden korktuğumuz gözlerimiz var
Gereğinden fazla zaaflarımız
Birbirimizden başka tutunacak dalımız var mıdır ki?
Seni bilmem bayan D
Benim senden başka tutunacak dalım yoktur herhalde!
Okumadan mı geçtin yoksa tüm bu mısraları
Serzeniş diyince mi korktun?
Vah bana, ve ne acı!
Kayıplarımı saymaktan vazgeçeli uzun zaman oldu
Arkada bıraktıklarım uğruna ağlamadım ben hiç
Sen bilmezsin belki