Tabutlara Sığmaz İntiharlarım Var

Tabutlara Sığmaz İntiharlarım Var

Tabutlara sığmayacak intiharlarım var
Kendi darağacımı kurdum gözlerine
Pırangalar vuracak mahkumiyetlerim var
Ve affetmeyen ellerim kendimi boğacak
Kendim tekmeleyeceğim sandalyemi
Son kurşunum kendim için bilesin
Sen öylece bir başına gidemezsin
Benim,beni taşıyıp götürecek yolarım var
Çıkardığım kirli gömleklerim
Kanlanmış,sisli gözlerim de cabası
Yok olmaya cesaretim de var ve dahası
Beni bende imha etmenin dehasına sahibim
Ruhumu eritmenin ilmine vâkıf
Gözlerine bakmayacak metanetim var
Ve yaptıklarını anlayacak firasetim
Bak daha daha nelerimi ögreneceksin
Zaman geçecek daha beni tanıyacak
Anlayacak ve göreceksin
Daha sonunu tamamlamadığım sözlerim var
Bilesin sana karşı zaaflarım da
Zayıf noktalarımın hepsi sensin
Tutkum bir tek gözlerin
İnsanlığı doyuracak kadar sevgim
Ve tüm şehri yok edecek nefretim
Belki daha da fazlası
Sevebildiğim kadar çabuk silerim
Kazıdığım kadar gönlüme çarçabuk atıveririm buruşturup
Gözlerine bakmak ihtiyacı hissetmediğim gündür
İşte vakit o vakittir
Gizlimde biryerlerde tükendiğinin resmidir
O gönül spazmları getirten hâl
Ve ellerini tutabildiğim gün bahar
Belki ince bir gazel havası içimde
Sahile yakın biryerlerde olurum
Denizde meneviş,gönlümde hazal
Bitersin nefes nefes,azar azar
Gözlerin bulanıklaşır gönlümde
Ellerin kurur,
Hayata dair bağlarım kopar
Bir ıslık sesi gibidir merminin izi
Barut kokusu etrafı sarar
Tabutlara sığmaz intiharlarım var
Tabutlara sığmaz intiharlarım